Hoe de zorgsector met de demografische evolutie zal moeten omgaan

Volgens cijfers telde ons land in 2017 bijna 2,1 miljoen 65-plussers. Dat aantal zou tegen 2030 oplopen tot meer dan 2,6 miljoen en in 2060 verwacht men ruim 3,2 miljoen 65-plussers in ons land.

Die bijzonder sterke stijging vraagt bijgevolg om meer zorgvastgoed. Op  het eerste gezicht lijkt het logisch, maar toch is het dat niet. Als men weet dat hier en daar wordt gesproken van een heuse 'vastgoedbubbel' in de seniorenhuisvesting, zal dit niemand verbazen.

Een van de problemen die opvallen als het over zorgvastgoed gaat, is dat alles over één kam wordt geschoren. Het merendeel van de Belgen kent het verschil tussen assistentiewoningen, serviceflats, een RVT en bejaardentehuizen immers niet. De term 'bejaardentehuis' - of minstens even correct: het rust- en verzorgingstehuis (RVT) - biedt alleszins het voordeel van de duidelijkheid. De inwoners van zo'n bejaardentehuis of RVT kunnen namelijk moeilijk zelfstandig wonen. Zij zijn vrijwel op elk moment van de dag afhankelijk van anderen; in dit geval het zorgpersoneel. En toch werkt zo’n opvangcentrum helemaal anders dan het systeem van een assistentiewoning. In principe is het zelfs het volledig tegenovergestelde. Het collectieve besef dat dit twee totaal verschillende woonvormen zijn, ontbreekt nog vaak.

Dit probleem doet zich ook voor als het over assistentiewoningen of serviceflats gaat. Zeker die laatste term heeft een eerder foute connotatie, al was het maar omdat men tien jaar geleden nog de gewoonte had om serviceflats naast bejaardentehuizen te bouwen. Mensen die voor dergelijke assistentiewoning kiezen, zijn doorgaans nochtans zeer bewust met hun toekomst bezig en dit net omdat ze die nog hebben. Bejaarden die hiervoor kiezen, kiezen niet alleen waar ze willen wonen, maar ook hoe ze dat willen doen. En liefst zo zelfstandig mogelijk. Voor die mensen is een assistentiewoning dan ook de perfecte oplossing. Zo'n woning is eigenlijk een gewoon appartement met enkele (weliswaar voornamelijk technische) upgrades voor het geval men behoefte zou hebben aan meer zorg.

Als de gezamenlijke perceptie van die assistentiewoningen wordt gecorrigeerd, zal ook de drempel om er te gaan wonen verder verlagen en kan men de aankomende demografische evolutie pas echt gecontroleerd en doelgericht opvangen. Dat dat nodig is, is ondertussen wel duidelijk gebleken.

Assistentiewoningen bieden, in tegenstelling tot rusthuizen, een antwoord op de wooneisen van die almaar groter wordende groep van 65-plussers. Het is niet alleen de opdracht van de vastgoedwereld om die perceptie bij de Vlaming te veranderen maar ook de zorgsector en de Vlaamse regering moeten het onderscheid met een kamer in een rusthuis duidelijk maken.

Dat zou ook in ieders voordeel zijn aangezien er binnen dit en tien jaar een half miljoen 65-plussers bij komen. In een land met slechts 11 miljoen inwoners is dit allesbehalve weinig. Er is echter ook goed nieuws en dat is dat wij als Belg bijzonder trots mogen zijn dat we zo'n uitgebreid vangnet hebben.  Een tweede verblijf in het zorgvastgoed is dus ook perfect mogelijk!

Herlees hier het integrale artikel.

Bron: trends.knack.be