Van verlaten vissershut tot vakantiehuis op stelten

Van verlaten vissershut tot vakantiehuis op stelten - Storytelling - 2HB

Op slechts een paar kilometer van de Franse grens, diep verscholen in de Ardennen, lag ooit een verlaten vissershut nabij een prachtige vijver. De hut en omliggende vijver werden destijds eigenhandig gebouwd door een visser. Doordat de kosten voor de aanleg van de vijver al hoog opliepen, was er nog maar weinig budget over voor de bouw en inrichting van de hut.

“Die vijver is in de jaren 80 aangelegd door een visser en wordt constant gevoed door een hoger gelegen natuurlijke bron. Het water is dus erg zuiver en heerlijk om in te zwemmen. Dat doen we tot in oktober. Het is fris, maar net dat maakt het zo aangenaam. Na enkele seconden voel je trouwens niks meer van de koude.”

Voor de komst van Françoise 53) en haar partner lag de hut er eerder bouwvallig bij. Op het dak troffen ze een goedkope roofingbedekking aan, de vloer was een lappendekken van stofoverschotten en de zonneluifel bestond uit voornamelijk vergeelde plexiglasplaten. Momenteel is er van de verlaten vissershut weinig meer te zien en is er een modern en ecologisch tweede verblijf in de plaats gekomen, dat deels in het water staat. De vijver wordt begrensd door een hoge dam (tot 8,5 meter). Aan de ene kant lopen schapen, aan de andere kant grazen reeën. De rest van het domein is volledig omgeven door bos.

Toen Françoise acht jaar geleden twee verwaarloosde hutten aan de rand van een vijver op een domein van zes hectare kocht, had zij niet gedacht dat deze zouden uitgroeien tot het idyllisch plekje dat het vandaag de dag is.

“Het is net alsof ik een privénatuurgebied en dierenpark heb en elk jaar wordt het mooier en mooier. Zo telde ik vorige zomer twee koppels zwarte ooievaars en afgelopen winter legde een koppel bevers drie dammen aan. Ik spotte ook al dassen, marters, vossen, herten en everzwijnen.”

Met de nodige dosis tijd, geld en goede ideeën maakten Françoise en haar partner er een bijzonder tweede verblijf van. Door de afgelegen locatie is de hut niet aangesloten op het leidingennet. De nodige elektriciteit wordt opgewekt met zonnepanelen, een houtstoof doet dienst als fornuis en douchen gebeurt met door gas opgewarmd regenwater. 

(Foto ©Eddy Vangroenderbeek - Koken gebeurt op een houtgestookt fornuis, want de energie geleverd door de zonnepanelen is immers beperkt)

Er is een droogtoilet en het afvalwater wordt ter plaatse natuurlijk gezuiverd voor het opnieuw in een beekje stroomt. Verder worden er enkel biologische producten gebruikt, om ook zo eventuele vervuiling tegen te gaan. Er zijn drie niveaus van elk 30 m², met op het gelijkvloers de woon- en badkamer, de keuken en het toilet met op beide verdiepen een tweepersoonskamer.

“Zelf slapen we altijd beneden. Twee van de vier stelten waarop het huisje rust, staan in het water, waardoor we in die slaapkamer boven het water hangen en de forellen bijna letterlijk onder ons bed zien voorbij zwemmen.”

(Foto ©Eddy Vangroenderbeek - Vanuit de slaapkamer kijk je uit op het water en alle leven erin)

Bij aanvang van de verbouwingswerken had het koppel één doel voor ogen; het huis zoveel mogelijk te laten samensmelten met de ongerepte natuur. Alles staat er in het teken van de natuurlijke pracht en de bijhorende stilte. Het koppel doet dan ook niets liever dan ‘s ochtends een lange wandeling te maken doorheen de groene percelen die aan hun tweede verblijf grenzen. De omgeving in de vallei van de Semois leent zich dan ook perfect tot lange wandelingen.

“Zelfs als het regent. Daarna warmen we ons op aan het houtvuurtje en maken we een lekker ontbijt. Als het droog is, vind je ons bijna de hele dag buiten. ’s Avonds ontsteken we de vuurschaal op het terras en grillen we op de barbecue. Meer hebben we niet nodig, want de rust en het groen beschouwen we als een grote luxe.”

Wanneer ze er niet zelf verblijven, wordt de hut door Françoise verhuurd. Het dichtstbijzijnde dorp ligt op wandelafstand (1,5 km). Een afgelegen vissershut in het diepst van de Ardennen lijkt echter veel mensen aan te spreken want de boekingen blijven binnenstromen. Françoise weet in ieder geval waarom net deze plek voor haar zo speciaal is en binnenkort kan je deze vakantiewoning misschien wel op ‘Huurspecials’ vinden!

“Wat mij echter het meest dierbaar is, is het beeld van grazende reeën dat ik bijna elke morgen zie als ik wakker word. Vanaf de worp in mei tot het begin van het jachtseizoen, grazen ze aan de overkant van de vijver op het frisse groen en lessen ze aan de oever hun dorst.”

Herlees hier het integrale artikel.


Bron: HLN.be - ​Foto’s: ©La cabane de bellefontain / Eddy Vangroenderbeek