Een hut met een soundtrack

‘Zo’n huisje moet klein zijn, anders voelt dat niet gezellig aan’, aldus Nathalie Delcroix, die ons in een blauwe overall begroet: later op de dag wil ze het huis nog eens onder handen nemen.  De houten chalet, die niet veel groter is dan een gemiddeld tuinhuis, ligt verscholen tussen de weiden van de Kempen, achter een rij hoge bomen. Binnenin staan een kookvuur, een kachel en twee zetels. Vooraan ligt een grote vijver.

Dit is een echte droomhut voor het muzikantenkoppel, dat optreedt als Eriksson Delcroix. ‘Ik heb hier deze zomer gezeten om nummers te schrijven’, zegt Bjorn Eriksson. ‘Hier is er geen afleiding. Je moet weten: ik heb twee dochters en een hyperkinetische zoon en vrouw (lacht)’.

Magic marker love, de nieuwe plaat die Eriksson Delcroix samen met Sun Sun Sun Orchestra uitbracht, is grotendeels hier ontstaan. Maar de chalet is niet alleen een werkplaats, dit is ook een speelplek voor zoon Silas (5). ‘Zodra de zon schijnt, brengen we hier een dagje door’, zegt Nathalie Delcroix. ‘Dan zet ik de kachel aan en de deur open, en voel je zo de warmte op je rug. Thuis heeft Bjorn ook de drang om altijd de studio in te kruipen. Op deze plaats heb ik mijn man en mijn zoon volledig voor mezelf. En niemand weet waar we zitten, dus kan niemand onverwachts binnenlopen.’

Erg verwonderlijk is het niet dat de twee hier graag rondhangen. Hun muziek klinkt als de soundtrack van deze plaats. Ze zijn ook echte natuurmensen. Vijf jaar geleden ruilden de twee de stad in voor Kalmthout. ‘Ik kan de stad niet aan’, zegt Bjorn Eriksson. ‘Zoveel volk op de tram, mensen die tegen je botsen, anderen die je van gezicht kent terwijl je nooit weet of je goeiendag moet zeggen. Ik kan mijn gedachten daar niet stopzetten’.

Binnenkort wordt eraan het huisje een slaapzetel toegevoegd. ‘Ik wil hier weleens overnachten’, zegt Nathalie Delcroix. ‘Dan hoeven we ’s avonds niet meer in de wagen te stappen. Het is zo mooi als de zon tussen de bomen ondergaat.’ Vanavond blijft het koppel alvast hier eten. Het worden hotdogs bij het kampvuur.

Ons tweede verblijf, voor altijd…

Bron : standaard.be