Een gerenoveerde villa uit de 20ste eeuw in De Haan

Vooraleer het koppel samen met hun kinderen naar deze excentrieke villa in De Haan verhuisde woonden ze jarenlang in een zelfgebouwde nieuwbouwwoning het Oost-Vlaamse Zulte, nabij de grens met West-Vlaanderen.

Verschillende factoren leidden er echter toe dat het koppel hun nieuwbouwwoning en het stadsleven inruilde voor een eerder afgelegen bestaan in een bouwvallig pand in De Haan, genaamd ‘Fleur des dunes’.

“Toen we het kochten was het vervallen, volledig witgeschilderd en de tuin overwoekerd. Mijn
moeder kwam hier jaren geleden vlakbij wonen, we kwamen vaak op bezoek, en onderweg naar het strand passeerden we dan door deze straat. Keer op keer stonden we hier met open mond.” zegt Bert Hulpia fier.

Vandaag de dag is er van dat bouwvallige karakter echter geen spoor meer te zien; de ramen zijn splinternieuw, de voortuin vormt een mooi hellend vlak en er staat een jonge vijgenboom die lijkt te groeien terwijl men ernaar kijkt. Enkel de bouwstijl van het huis verwijst nog naar een tussenoorlogs verleden, toen er in de Concessie - de oude villawijk - in De Haan nog gebouwd werd met torentjes en loggia’s en luikjes.

De toenmalige eigenaar was een Brusselse radioloog die de villa jaren voordien als tweede verblijf en als cadeau voor zijn echtgenote kocht. De originele vraagprijs lag echter veel te hoog, zeker aangezien het koppel nog verschillende renovatiewerken zou moeten uitvoeren om de villa in haar voormalige glorie te herstellen.

“Het bleef maar op de markt, af en toe belde de makelaar ons zelf op omdat hij wist dat we interesse hadden, ook toen de prijs al gezakt was. Vanbinnen vloekte ik, maar financieel bleef het onhaalbaar. Tot ik hem na wat heen-en-weer-getelefoneer ons finale bod gaf, te nemen of te laten. Op de bisbeurs in Gent hoorden we dat het aanvaard werd. Euh... Dat hadden we niet zien aankomen.” weet Bert te vertellen.

Meteen na verkoop kwam het gezin echter in contact met het Agentschap Onroerend Erfgoed, waar ze te horen kregen dat voor- en zijgevel van de villa een beschermd dorpszicht vormden. Het huis werd immers in het begin van de jaren 20 gebouwd en fungeerde zo, mede door haar vervallen karakter, als een tastbaar gegeven uit een ver verleden.

Tijdens de renovatiewerken hechtte het koppel dan ook veel belang aan de woning in haar oorspronkelijke staat te herstellen. Het voornaamste werk werd door het koppel zelf uitgevoerd, al gaven ze specifieke klusjes uit handen aan timmermannen, elektriciens en metsers. De loggia werd geïntegreerd in het huis, de keuken werd uitgebreid en behalve de karakteristieke trap werd alles grondig vernieuwd.

“We wilden nog houten balken steken in het plafond voor wat authenticiteit. Maar de kostprijs was te hoog. De balkons, luikjes en de omheining krijgen nu prioriteit, net als de naam op de gevel. We zullen blij zijn als we daar al geraken.” zegt Catherine.

De twee kinderen kwamen voorts niet helemáál uit de lucht vallen toen hun ouders het nieuws meldden dat ze hun nieuwbouw in Zulte voor een bouwval in de Haan zouden inwisselen.

“De Haan was onze tweede thuis, en we wisten dat ze zot waren van dit huis. En ik begrijp het wel: als ik onze straat inrijd ben ik nog altijd fier dat ik deze oprit mag opdraaien. Dat ik hier wóón! Vanuit het raam in mijn kamer zie ik enkel de toppen van de bomen en de lucht. Prachtig.” zegt Pauline.

Niet enkel het gezin maar ook veel buurtbewoners en/of toevallige voorbijgangers zijn bijzonder blij met het resultaat.

“Mensen die hier lang niet meer geweest zijn en voorbijfietsen, steken allemaal hun duim omhoog. Ook Brigitte, gids van de erfgoedwandelingen, stopt hier om uitleg te geven. Dat moet je erbij nemen. Dan zwaaien we eens.” gaat Bert verder.

Herlees hier het integrale, originele artikel.

Bron: HLN.be | Foto ©RV