Authentieke villa in Duinbergen straalt vergane charme uit

De voorbije decennia werden massaal veel huizen, gelegen langs of op de zeedijk, met de grond gelijk gemaakt ten gunste van het ruimtelijk structuurplan.

Het voornaamste doel bestond uit ruimte te creëren voor flatgebouwen met zo veel mogelijk verdiepingen om ook zo veel mogelijk mensen onder eenzelfde dak te kunnen huisvesten. Datzelfde lot was ongetwijfeld weggelegd voor de 20^e-eeuwse villa Petit-Thier, maar dat was niet binnen de plannen van de familie Demuynck gerekend, die de huidige eigenaars van het pand zijn.

De villa heeft zijn naam te danken aan een stuk bosgrond van de vorige eigenaars in de gelijknamige gemeente te Luxemburg. De bosgrond werd echter verkocht en met de opbrengst werd deze unieke villa gebouwd.

“De villa heeft typisch Knokse kenmerken: steile daken met rode dakpannen, witgekalkte muren en vensters met kleine onderverdelingen. Mijn ouders zagen toevallig als eersten dat deze woning te koop stond, en nog voor promotoren de kans kregen om de eigenaars te contacteren, hadden wij al een akkoord met hen bereikt. Sommige ontwikkelaars bleven daarna aandringen en boden meer geld aan dan wij betaalden, maar we hebben geen seconde overwogen om daarop in te gaan” zegt Florence Demuynck (48).

De villa behoort zonder enige twijfel tot ons bouwkundig erfgoed hoewel deze niet van een officiële bescherming geniet. De bouw vond plaats tijdens het interbellum en straalt daardoor een heel uniek karakter uit. Het tweede verblijf heeft een frontaal zeezicht en bovendien uitzicht op de watersportclub aan de overkant van de straat. Men kan hier zien hoe de kustlijn er uitzag in de periode tussen de wereldoorlogen, een periode waarin het kusttoerisme langzaam maar zeker weer op gang kwam. Het lag dan ook meteen voor de hand dat de familie besloot om op die plaats een terras te plaatsen.


“We hebben meerdere terrasjes rond het huis, zodat we kunnen meedraaien met de zon. Maar dit is zonder twijfel ons favoriete plekje. Het uitzicht is fantastisch, hé? Als we hier vooraan zitten, valt alle stress van ons af. Dat is ook waar het huis voor bedoeld is: een vakantiewoning om te ontspannen. Ook vroeger al, maar toen zakten de eigenaars alleen in de zomer naar hier af, terwijl wij hier het hele jaar door komen.”

Tijdens de renovatie van die villa, die minder dan een jaar in beslag nam, was het voor de familie naar eigen zeggen vooral een uitdaging om die historische charme te bewaren. Evident was dat niet. De zilte zeelucht, de gure winden die er soms waaien maar ook en vooral de regen hadden duidelijk hun sporen op de villa nagelaten. Florence wist als architecte, overigens gespecialiseerd in restauraties, echter precies hoe ze zo efficiënt mogelijk te werk moest gaan.

“De houten luikjes vervingen we door exemplaren in volkern, een composietmateriaal dat levenslang meegaat en geen onderhoud vraagt. De gevel werd gereinigd en kreeg drie lagen verf. Er kwamen andere dakpannen en isolatie en de glas-in-loodramen maakten plaats voor dubbele beglazing in houten kaders met een retroprofiel. Aan de voorzijde werd het terrasje uitgebreid om genoeg plaats te hebben om te tafelen met de hele familie.”

Het interieur van dit tweede verblijf in Knokke, specifiek de gebruikte kleuren, zijn een rechtstreekse verwijzing naar de verschillende aspecten van de zee. De grijsblauwe gloed van het water is terug te vinden in het keramisch tegelwerk van zowel de keuken als de badkamer. De wit geoliede eiken plankenvloer doet denken aan de beigebruine strandkleur en het wit van de muren roept beelden van de wolken op. Naast het doordachte kleurenpalet zorgt ook de strakke lijnvoering voor een ontspannend effect. Als knipoog naar de horizontale kustlijn is er in de keuken bijvoorbeeld geen hoge koelkast maar twee kleinere modellen onder het werkblad van de wastafel geplaatst.

“Ik koos bewust voor een minimalistische stijl. De soberheid geeft het gevoel dat we hier telkens met een wit blad beginnen, ontdaan van alle stress. De aankleding is ondergeschikt aan de fascinerende omgeving. Als je naar buiten kijkt, vormen de zee en de duinen het perfecte schilderij.” aldus Florence.

Omdat de villa in feite een vakantiewoning is, was het niet onbelangrijk om voldoende opbergruimtes voor kleren en andere spullen te hebben. Daarom zijn alle zogenaamde “verloren” ruimtes, zoals de lage en moeilijker toegankelijke delen onder het schuine dak, benut voor ingemaakte kasten. Daarnaast waren er nog enkele gebreken die weggewerkt dienden te worden. Zo was het pand was vroeger niet geïsoleerd, waardoor de koude en bijhorende weersverschijnselen makkelijk in het huis konden binnendringen. Op het dak liggen nu holle gebakken kleipannen, mét een dubbele sluiting. Als de zeewind fel te keer zou gaan, blijven deze pannen doorgaans veel beter op hun plaats liggen dan klassieke dakpannen.

“Tijdens de winter die aan de renovatie voorafging, vroor het op een bepaald moment zo hard dat er op de bovenste verdieping een leiding van een wastafeltje sprong. Het lek dat ontstond, werd pas na een paar dagen ontdekt en veroorzaakte veel schade. Na het lek beslisten we om meer doorgedreven te renoveren en de woning volledig te strippen.”

Een niet te onderschatten tip voor wie over een leegstaande woning beschikt: controleer steeds of alle leidingen afgesloten zijn indien het pand niet meer bewoond is.

Praktisch
De bewoners: Florence (48) en Charles Demuynck (44) en hun gezinnen
Locatie: Duinbergen
Oppervlaktes: 138 m² (bewoonbaar) en 340 m² (perceel)
Bouwjaar: jaren dertig
Renovatie: 2009, gedurende een klein jaar
Budget: +/- 1.400 euro per m²

Herlees hier het integrale artikel.


Bron: HLN.be