Tweede verblijf taks brengt kustgemeenten zo’n 85 miljoen euro op

De Vlaamse steden en gemeenten zullen volgens ramingen in 2023 voor 108,8 miljoen euro aan inkomsten uit de tweede verblijf taks genereren.

Die belasting moet betaald worden door de eigenaars van een woning waar niemand gedomicilieerd is.

De tien kustgemeenten samen zullen bijna 4/5 van de totale opbrengst in Vlaanderen innen, meer bepaald 85,2 miljoen euro.

Het grote aantal tweede verblijven in de kustgemeenten ligt aan de basis van dit enorme bedrag.
De cijfers aan de kust liggen hoger dan in de rest van Vlaanderen omdat mensen met een tweede verblijf aan de kust geen aanvullende personenbelasting in die gemeente betalen maar ze genieten er wel van de dienstverlening en de infrastructuur van die gemeente.

Koksijde haalt volgens de ramingen het meeste inkomsten uit de tweede verblijf taks, zijnde 17,9 miljoen euro. De badplaats hanteert voor een studio een tarief van 1.027,- euro, voor grotere huizen en appartementen is dat 1.239,- euro.

De 2^de grootste ontvanger van de taks is Knokke-Heist, met een verwachte ontvangst van 14,1 miljoen euro. De tweede verblijf taks bedraagt er 790,- euro. Ook voor andere badplaatsen zoals Middelkerke, Nieuwpoort en Oostende gaat het over meer dan 10 miljoen aan jaarlijkse inkomsten.

Voor de kustgemeenten is de tweede verblijf taks een belangrijke bron van inkomsten om het uitgestippelde beleid te kunnen voeren.  Het aandeel van de taks in de exploitatie-ontvangsten varieert per gemeente. Voor Oostende gaat het om 4,5%, voor Blankenberge 9,9% terwijl het in Koksijde zelfs oploopt tot 22,2%.

Voor de overige gemeenten gaat het om beperkte bedragen. Gemiddeld vertegenwoordigt de tweede verblijf taks maar 0,6% van de exploitatie-inkomsten van een gemeente.

De tweede verblijf taks is in sommige gemeenten, waaronder Koksijde, Knokke en De Panne, al jarenlang een bron van geschillen omdat de (gedomicilieerde) inwoners er geen gemeentelijke opcentiemen op de personenbelasting betalen. Ter compensatie wordt er dan een tweede verblijf taks geheven aan de niet-gedomicilieerde eigenaars waardoor er de laatste jaren verschillende juridische procedures werden gevoerd of nog in behandeling zijn. De vonnissen zijn echter niet eensluidend waardoor het voer voor discussie blijft.

Herlees hier het integrale, originele artikel.

Bron: tijd.be