Coliving verovert stilaan Belgische vastgoedmarkt
Coliving onderscheidt zich van andere vormen van samenwonen doordat geen enkele bewoner de eigenaar van het pand is. Coliving komt het vaakst voor bij panden die zich in het luxesegment van de vastgoedmarkt bevinden, wat automatisch betekent dat de bijhorende vraagprijs hoger ligt dan het Belgische gemiddelde.
Colivings zijn dan ook vooral populair in steden als Brussel, waar veel jongeren wonen en/of studeren.
Hoewel elke bewoner individueel een gemeubelde kamer huurt, zijn er ook verschillende gemeenschappelijke ruimtes die door alle bewoners gebruikt worden.
Vaak gaat het hier om traditionele ruimtes als keukens en/of badkamers maar in sommige gevallen zijn de panden ook uitgerust met ietwat royalere voorzieningen als homecinema’s en fitnesszalen.
Door de steeds groter wordende drang naar luxe investeren immers steeds meer Belgen in allerhande luxevoorzieningen als privézwembaden en home- of outdoor fitnessapparaten, zoals reeds werd aangegeven in het artikel ‘Belgen hebben groeiende nood naar ruimte en luxe’ van 1 augustus jl.
Naast het luxueuze aspect is ook flexibiliteit een belangrijk gegeven binnen het concept van coliving. Geïnteresseerde partijen kunnen namelijk deelnemen voor een paar maanden, zonder rechtstreeks met langdurige huurcontracten geconfronteerd te worden.
Het is voorts niet onbelangrijk om te vermelden dat de huurprijs niet enkel schoonmaakdiensten en nutsvoorzieningen maar ook enkele kleinigheden als abonnementen op streamingsdiensten, maandelijkse uitstapjes en/of wekelijkse sportsessies omvat.
Belgen die aan coliving doen betalen in veel gevallen dan ook meer, zo ligt het Brusselse gemiddelde rond €700,00 euro per maand.
Om een nog een groter doelpubliek te kunnen aanspreken zijn reeds verschillende projectontwikkelaars al actief op zoek naar panden in goedkopere buurten.
De reeds bestaande colivingbedrijven opereren vandaag echter in een grijze zone. Indien de bestemming van een gebouw niet gewijzigd wordt en er geen ingrijpende verbouwingswerken worden uitgevoerd, dienen zij in Brussel geen vergunning voor te leggen.
De huidige regulering omtrent coliving in Brussel stelt dat de betrokken panden (colivings) minstens vijf individuele (slaap)kamers moeten hebben met elk een oppervlakte van minstens 14m2. Per inwoner dient er voorts een gemeenschappelijke ruimte van minstens 10m2 aanwezig te zijn.
Reeds bestaande woonruimtes mogen bovendien niet worden omgevormd tot colivings, wat automatisch betekent dat leegstaande kantoor-en/of handelsruimtes wél tot colivings mogen worden omgevormd.
Coliving is zonder meer een uniek concept dat stilaan de Belgische vastgoedmarkt lijkt te veroveren en is voorts interessant als coliving zelf maar ook en vooral als risicoloze investering of als tweede verblijf.
Herlees hier het integrale, originele artikel.
Bron: standaard.be
